تاثیر سن بر اختلال نعوظ چیست؟

سن و اختلال نعوظ رابطه‌ای پیچیده‌تر از آنچه اغلب تصور می‌شود دارند. جالب است بدانید که مطالعات نشان داده‌اند حدود 40% مردان 40 ساله و 70% مردان 70 ساله درجاتی از اختلال نعوظ را تجربه می‌کنند، اما این به معنای اجتناب‌ ناپذیر بودن این مشکل با افزایش سن نیست. در واقع، برخی مردان حتی در دهه 80 و 90 زندگی خود عملکرد جنسی مطلوبی دارند. از تاثیر سن بر اختلال نعوظ چه میدانید؟

آیا سن بر نتوانی جنسی آقایان تاثیر گذار است؟

به طور کلی سن می‌تواند بر عملکرد جنسی مردان تأثیرگذار باشد. با افزایش سن، تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی در بدن مردان رخ می‌دهد که ممکن است منجر به کاهش میل جنسی، مشکلات نعوظ و یا کندی در رسیدن به ارگاسم شود. عوامل دیگری مانند بیماری‌های زمینه‌ای، استرس، و سبک زندگی نیز می‌توانند این مشکلات را تشدید کنند.

با این حال، باید توجه داشت که ناتوانی جنسی لزوماً نتیجه‌ی اجتناب‌ناپذیر افزایش سن نیست و با مراقبت‌های پزشکی مناسب، تغییرات سبک زندگی و در برخی موارد درمان‌های دارویی، بسیاری از مردان می‌توانند عملکرد جنسی سالم خود را حفظ کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد فعالیت جنسی منظم در سنین بالا می‌تواند به حفظ عملکرد نعوظ کمک کند – به عبارتی، “استفاده کن یا از دست بده”! همچنین، برخلاف باور عمومی، کاهش تستوسترون با افزایش سن تنها عامل اختلال نعوظ نیست و عوامل روانی، عروقی و عصبی نقش مهمی ایفا می‌کنند. جالب‌تر آنکه، برخی مطالعات نشان داده‌اند که تمرینات کف لگن، که معمولاً برای زنان توصیه می‌شود، می‌تواند در بهبود عملکرد نعوظ مردان مسن نیز مؤثر باشد.

چگونه سن بر اختلال نعوظ تاثیر می‌گذارد؟

سن می‌تواند به طرق مختلف بر اختلال نعوظ تأثیر بگذارد. در اینجا توضیحات جامعی در مورد چگونگی تأثیر سن بر اختلال نعوظ ارائه می‌شود:

تغییرات هورمونی

• با افزایش سن، سطح تستوسترون در مردان به تدریج کاهش می‌یابد. این کاهش می‌تواند بر میل جنسی و توانایی نعوظ تأثیر بگذارد.
• کاهش تستوسترون همچنین می‌تواند منجر به کاهش حساسیت بافت‌های آلت تناسلی شود.

تغییرات عروقی

• با افزایش سن، رگ‌های خونی ممکن است دچار تصلب شرایین شوند، که جریان خون به آلت تناسلی را محدود می‌کند.
• این محدودیت جریان خون می‌تواند توانایی حفظ نعوظ را کاهش دهد.

تغییرات عصبی

• سن می‌تواند باعث کاهش حساسیت اعصاب شود، که ممکن است منجر به کاهش تحریک‌پذیری و مشکلات در رسیدن به نعوظ گردد.
• بیماری‌های مرتبط با سن مانند دیابت می‌توانند به اعصاب آسیب برسانند و منجر به نوروپاتی شوند.

تغییرات در بافت

با افزایش سن، بافت عضلانی صاف درون آلت تناسلی ممکن است فیبروز شود، که می‌تواند انعطاف‌پذیری و توانایی نعوظ را کاهش دهد.

بیماری‌های همراه

با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون بالا، و بیماری‌های قلبی-عروقی افزایش می‌یابد، که همگی می‌توانند بر عملکرد نعوظ تأثیر منفی بگذارند.

داروها

مردان مسن‌تر احتمالاً داروهای بیشتری مصرف می‌کنند که برخی از آنها می‌توانند عوارض جانبی مرتبط با اختلال نعوظ داشته باشند. برای اطلاع از تاثیر ویتامین ها بر اختلال نعوظ می توانید به لینک داده شده مراجعه کنید.

عوامل روانی

استرس، اضطراب و افسردگی که ممکن است با افزایش سن شدت یابند، می‌توانند بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارند.

تغییرات در سبک زندگی

با افزایش سن، ممکن است فعالیت فیزیکی کاهش یابد و وزن افزایش پیدا کند، که هر دو می‌توانند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارند.

کاهش تولید نیتریک اکسید

نیتریک اکسید نقش مهمی در گشاد کردن عروق و ایجاد نعوظ دارد. با افزایش سن، تولید این ماده کاهش می‌یابد.

تغییرات در زمان پاسخ

مردان مسن‌تر ممکن است به تحریک جنسی کندتر پاسخ دهند و برای رسیدن به نعوظ کامل به زمان بیشتری نیاز داشته باشند.

با وجود این تغییرات، مهم است توجه داشته باشیم که اختلال نعوظ یک نتیجه اجتناب‌ناپذیر افزایش سن نیست. بسیاری از مردان مسن می‌توانند با مراقبت‌های پزشکی مناسب، تغییرات سبک زندگی و در صورت لزوم، درمان‌های دارویی، عملکرد جنسی سالمی داشته باشند. مشاوره با پزشک متخصص می‌تواند به تشخیص اختلال نعوظ و علت دقیق مشکل و ارائه راهکارهای مناسب کمک کند.

آیا روشی برای درمان اختلال نعوظ در سنین بالا وجود دارد؟

روش‌های متعددی برای درمان ناتوانی جنسی مردان در سنین بالا وجود دارد، از جمله درمان‌های دارویی مانند مهارکننده‌های PDE5، تغییرات سبک زندگی، درمان‌های موضعی، و در موارد شدیدتر، روش‌های جراحی. اما علاوه بر این درمان‌های رایج، تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) به عنوان یکی از موثرترین روش‌های نوین در این زمینه شناخته شده است.

این روش که توسط دکتر محمود پوربلاسی انجام می‌شود، از پلاکت‌های خون خود فرد برای تحریک بازسازی بافت و بهبود جریان خون در ناحیه تناسلی استفاده می‌کند. این درمان می‌تواند باعث بهبود کیفیت نعوظ، افزایش حساسیت و بهبود عملکرد جنسی شود، و به عنوان یک روش کم‌تهاجمی و با عوارض جانبی کمتر نسبت به برخی درمان‌های سنتی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.

مرد تا چند سالگی می تواند رابطه داشته باشد؟

توانایی مردان برای داشتن رابطه جنسی محدودیت سنی مشخصی ندارد و می‌تواند تا سنین بالا ادامه داشته باشد. عوامل متعددی در این زمینه تأثیرگذار هستند:

1. سلامت عمومی: مردانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردارند، معمولاً تا سنین بالاتری توانایی جنسی خود را حفظ می‌کنند.
2. سبک زندگی: تغذیه مناسب، ورزش منظم و پرهیز از عادات مضر مانند سیگار و الکل می‌تواند به حفظ توانایی جنسی کمک کند.
3. وضعیت روانی: استرس، اضطراب و افسردگی می‌توانند بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارند.
4. بیماری‌های زمینه‌ای: برخی بیماری‌ها مانند دیابت و فشار خون بالا می‌توانند بر توانایی جنسی تأثیر بگذارند.
5. داروها: برخی داروها ممکن است عوارض جانبی مرتبط با عملکرد جنسی داشته باشند.

بسیاری از مردان حتی در دهه 70 و 80 زندگی خود نیز می‌توانند از نظر جنسی فعال باشند، اگرچه ممکن است تغییراتی در کیفیت و فرکانس فعالیت جنسی رخ دهد. مهم است که توجه داشته باشیم هر فرد منحصر به فرد است و تجربه جنسی در سنین بالا می‌تواند بسیار متفاوت باشد.